Ανάμνηση

Έφτασες λοιπόν ως εδώ.

Μέσα απ’ τους ανθρώπους πέρασες

κι από τις έγνοιες ανάμεσα

που κλαδιά απλώνουν και υψώνουν τείχη.

Πρόσωπα λησμονημένα,

που κάποτε μας αγάπησαν πολύ.

Μα κύλησαν κι αυτά μαζί με το ποτάμι

κατά το μέρος της θάλασσας

που χωνεύει τα πάντα.

Αεράκι ανοιξιάτικο

και πουλί χρόνων αλλοτινών,

μέσα απ’ τους ανθρώπους

κι απ’ τις έγνοιες ανάμεσα πέρασες,

που κλαδιά απλώνουν και υψώνουν τείχη

και που τόσο θέλουν να σε καταργήσουν.