Μίλα. Γιατί δεν μιλάς;

Η στιγμή, μας κλείνει στο καλούπι της.

Το μυαλό ξερό, μαύρο πηγάδι

μέσα του, τα λόγια αντηχούν.

Πες έστω μια λέξη.

Ξέρω γιατί είσαι εδώ.

Γιατί στέκεσαι μπροστά μου.

Μα σήμερα,

δεν θα μιλήσω μόνο εγώ

όπως κάθε φορά.

Σήμερα,

θέλω να μου πεις κάτι, να μιλήσεις.

Για μια μικρή βοήθεια μιλάω,

από κάπου να ξεκινήσω,

έστω μια λέξη.

Μίλα. Γιατί δε μιλάς;

Πρέπει να ξέρω τι έχω ν’ αντιμετωπίσω.