Χρόνος ανύπαρκτος.

Διαδοχή των αισθήσεων

και ανεπαίσθητος κυματισμός τους.

Η απειροελάχιστη ταλάντωση μιας χορδής

– ρυθμός και ένταση μαζί –

βαθιά μέσα στο κέντρο τους,

που αναδεύει, αναμιγνύει και σχηματίζει

τον κόσμο.

Μετρήσαμε το χρόνο με τις λύπες,

τις χαρές και τις αγάπες μας.

Χρόνος μη μετρήσιμος

που δεν ακολουθεί εκείνον

που φέρνει τον ήλιο κάθε πρωί πάνω απ’ τα βουνά,

τα χελιδόνια και τις βροχές.

Στα χέρια ενός έρωτα ακουμπήσαμε

και μετρήσαμε τις νύχτες μ’ αναστεναγμούς

δίπλα σε σώματα αγαπημένα,

πλαγιάζοντας κάθε βράδυ με το ίδιο κορμί

– το δικό μας.

Μετρήσαμε τον κόσμο με τις λύπες,

τις χαρές και τις αγάπες μας.