Εκεί που κάποτε υπήρχε ένα δέντρο,

και χτυπήθηκε απ' το αστροπελέκι,

ένα καινούργιο τώρα ξεφυτρώνει.

Με το χρόνο, θα πάρει το σχήμα του παλιού,

θ' απλώσει ρίζες βαθιά μέσα στο χώμα

και θα ψηλώσει πάνω απ΄ το παλιό, το σάπιο ξύλο.

Ο διαβάτης που θα περάσει

θα χαρεί τον ίσκιο του.

Θα ξαποστάσει για λίγο

κι ύστερα θα συνεχίσει.

Κι απ’ το δέντρο δεν θα χει μείνει

παρά μόνο η ανάμνηση της δροσιάς

πάνω στο δέρμα,

μέσα στο φως του μεσημεριού.

Όμως για μας,

που ζήσαμε την αλλαγή,

που γνωρίσαμε το παλιό δέντρο,

τούτοι οι τρυφεροί κλώνοι

που ξεπροβάλλουν απ’ το χώμα,

δεν θα είναι οι ευχάριστες αναμνήσεις

των ημερών που θα έρθουν.

Σταυροί είναι, μικροί,

που μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν.