α΄

– Το όνομα μου … – Δεν έχεις πλέον όνομα για να το λες.
– Η πατρίδα μου … – Κοινός ο τόπος σου για όλους.
– Είμαι από ξακουστή γενιά. – Εδώ, όλοι μας αδέρφια.
– Έζησα ένδοξα. – Πιες από τούτο το νερό.

β΄

– Τ’ όνομα μου γραμμένο … – Τούτο πια δεν έχει σημασία.
– Με δόξα και τιμή … – Γι αυτούς που είναι γραφτό να ζήσουν.
– Με γένος φημισμένο. – Ούτε κι αυτό έχει πια ουσία.
– Κι έχω πατρίδας γη … – Τί πήρες απ’ αυτά μαζί σου;

γ΄

– Όνομα έχω γνωστό. – Εμείς άγνωστοι ήμασταν πάντα.
– Και για πατρίδα καλώ …    – Χώμα, το σπίτι για μας.
– Δόξα και πλούτη πολλά. – Και εμείς, μία πεντάρα και μισή.
– Σε ποιους θαρρώ πως μιλώ;    – Είμαστε ότι και συ.