α΄

Άδειο κορμί σέρνει ο Φίλιππος. Την ψυχή του έθαψε
με τον Νικοτέλη, το δωδεκάχρονο γιο του.

β΄

Ο Φίλιππος, με δάκρυ έθαψε βουβό, του γιου το σώμα.
Αυτός στη γη να περπατά, κι οι ελπίδες του στο χώμα.

γ΄

Ήμουν πατέρας. Εδώ, δειλινό ανοιξιάτικο, παιδιού
έθαψα σώμα μικρό.    Ήπια ποτήρι πικρό.