α΄
Άδειο κορμί σέρνει ο Φίλιππος. Την ψυχή του έθαψε με τον Νικοτέλη, το δωδεκάχρονο γιο του.
β΄
Ο Φίλιππος, με δάκρυ έθαψε βουβό, του γιου το σώμα. Αυτός στη γη να περπατά, κι οι ελπίδες του στο χώμα.
γ΄
Ήμουν πατέρας. Εδώ, δειλινό ανοιξιάτικο, παιδιού έθαψα σώμα μικρό. Ήπια ποτήρι πικρό.