|
Το ποίημα του μήνα |
| Εάν επιθυμείτε να λαμβάνετε e-mail με τις νέες καταχωρήσεις, πατήστε εδώ |
| Δεκέμβριος 2014 |
Το χέρι που έβαλε την υπογραφή γκρέμισε μια πόλη Ντύλαν Τόμας, Το χέρι που έβαλε την υπογραφή, μτφ. Λύντια Στεφάνου |
| Νοέμβριος 2014 |
Όταν ανάλαφρο χέρι τη χώρα κυβερνά Η ευτυχία ριζώνει στην αθλιότητα, Γι αυτό ο συνετός άνθρωπος είναι κοφτερός χωρίς να κόβει. Λάο Τσε, Ταο Τε Κινγκ, 58, μτφ. Πέτρος Κουρόπουλος |
| Οκτώβριος 2014 |
Να τι μπορεί να πει κανείς για τον άνθρωπο - ενώ οι θεωρίες αλλάζουν και καταρρέουν, ενώ οι διάφορες φιλοσοφίες, οι σχολές και οι στενοί και σκοτεινοί λαβύρινθοι της σκέψης, εθνικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί, ακμάζουν κι έπειτα παρακμάζουν, ο άνθρωπος τραβάει εμπρός, προχωράει σκοντάφτοντας, με κόπο, κάποιες φορές λαθεμένα. Αφού κάνει ένα βήμα, τυχαίνει να γλιστρήσει προς τα πίσω, μα μόνο μισό βήμα, ποτέ ολάκερο. Μπορείτε να το νιώσετε όταν τα μαύρα αεροπλάνα ζυγιάζουν τις μπόμπες τους πάνω σε άμαχους πληθυσμούς, όταν οι αιχμάλωτοι στοιβάζονται ίδια γουρούνια, όταν τα σακατεμένα κορμιά στραγγίζουν το αίμα τους ποτίζοντας τη γη. [...] Να φοβάσαι τη μέρα που θα πάψουν οι βομβαρδισμοί, μόλο που θα υπάρχουν ακόμα η βομβαρδιστές, γιατί η κάθε μπόμπα είναι απόδειξη πως δεν πέθανε το πνεύμα. Να φοβάσαι τη μέρα που θα σταματήσουν οι απεργίες, μόλο που θα υπάρχουν ακόμα οι μεγάλοι ιδιοκτήτες - γιατί η κάθε μικροαπεργία που χτυπιέται, είναι μια απόδειξη ότι έγινε αυτό το βήμα. Τζων Σταϊνμπεκ, Τα σταφύλια της οργής, μτφ. Κοσμάς Πολίτης. |
| Σεπτέμβριος 2014 |
Θα πεθάνεις Σαπφώ, 58D, 211P, μτφ. Ι. Θ. Κακριδής |
| Αύγουστος 2014 |
Δεν είν' ο έρωτας ανθός μαζί του για να παίξεις, Λιανοτράγουδο |
| Ιούλιος 2014 |
[...] Μιαν κόρη ρόδα εμάζωνε, Παραδοσιακό Ριζίτικο Κρήτης |
| Ιούνιος 2014 |
Δεν ήταν δειλός, γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του. Μ. Αναγνωστάκης, ΥΓ, 4, 1983. |
| Μαϊος 2014 |
Συνέβη χωρίς ποτέ να καταλάβω πως - η μητέρα είχε πονοκέφαλο, θυμάμαι, και μ' έστειλαν στο φαρμακείο, στο γυρισμό, είναι η αλήθεια, χάζεψα λίγο, κορόιδεψα έναν γέρο, τρόμαξα με μια πέτρα δυό πουλιά Τ. Λειβαδίτης, Επιστροφή απ' το φαρμακείο, 1977. |
| Απρίλιος 2014 |
Μέρες κάναμε πρόβα Δαβίδ και Γολιάθ κυλούσαν ή φαρκάρανε στη σχισμή - Το μυαλό του ήταν μια ασβεστωμένη κουζίνα Seamus Haeney, Η άλλη μεριά, ΙΙ, μτφ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ |
| Μάρτιος 2014 |
[...] Άγγελος Σικελιανός, Ιερά Οδός, 1935. |
| Φεβρουάριος 2014 |
| Παιδί, το περιβόλι που θα κληρονομήσεις, όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις. Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα, και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του, κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις, και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας - κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι, ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν, και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά, δροσάτα. Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής. Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δένδρα για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το, και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει, κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων. Κ. Παλαμάς, Οι πατέρες, Βωμοί, 1915. |
| Ιανουάριος 2014 |
Κανένας δεν μας πλάθει ξανά από χώμα και πηλό, Δόξα σοι ο Κανένας. Ένα Τίποτα Με Paul Celan, Ψαλμός, Die Niemandsrose, μτφ. Χ. Γ. Λάζος |