Το ποίημα του μήνα
Εάν επιθυμείτε να λαμβάνετε e-mail με τις νέες καταχωρήσεις, πατήστε εδώ
Δεκέμβριος 2015
Eίμαι ο μαύρος αδελφός.
Όταν έχουμε επισκέψεις
με στέλνουν να φάω στην κουζίνα,
μα εγώ γελώ,
τρώω γερά και δυναμώνω.

Αύριο
θα καθίσω και εγώ στο τραπέζι
όταν θα έχουμε επισκέψεις.
Κανείς δεν θα τολμήσει
να μου πει
"πάνε να φας στην κουζίνα".

Άλλωστε
θα δούνε πόσο όμορφος είμαι
και θα ντραπούν.

Λανγκστον Χιούζ, "Ο Μαύρος Αδελφός", μτφ. Ντίνος Χριστιανόπουλος
Νοέμβριος 2015
Ένας ταξιδιώτης που διέσχιζε τα βουνά συνάντησε έναν ηλικιωμένο άνδρα που πάλευε να φυτέψει μια μικρή αμυγδαλιά. Γνωρίζοντας πως οι αμυγδαλιές θέλουν πολλά χρόνια για να μεγαλώσουν, είπε στον άνδρα: "Μου φαίνεται παράξενο που ένας άνδρας στην ηλικία σου φυτεύει ένα δέντρο που αργεί τόσο πολύ να μεγαλώσει!"
Και ο γέροντας απάντησε: "Μου αρέσει να ζω τη ζωή μου σύμφωνα με δυο αρχές. Η μία είναι ότι θα ζήσω για πάντα. Η άλλη, ότι αυτή είναι η τελευταία μου μέρα".

"Δύο Αρχές Ζωής", 100+1 Σοφές Ιστορίες Ανατολής, εκδ. Αρχέτυπον
Οκτώβριος 2015
Υπoχώρει και νίκα·
Λύγιζε και μένε ίσιος·
Άδειαζε και μένε γεμάτος·
Εξουθενώσου και ξανάνιωσε·
Έχε λίγα και κέρδιζε·
Έχε πολλά και θα βρεθείς σε σύγχυση.
Γι αυτό οι συνετοί αγκαλιάζουν το ένα
Δίνοντας το παράδειγμα σε όλους.
Δίχως να προβάλλονται,
Συνεχίζουν να λάμπουν.
Δίχως να δικαιολογούνται,
Ξεχωρίζουν.
Δίχως να καμαρώνουν,
Δέχονται την αναγνώριση.
Δίχως να καυχώνται,
Στέκουν πάντα ακλόνητοι.
Δε φιλονικούν,
Κανείς δεν τα βάζει μαζί τους.
Γι αυτό και οι αρχαίοι λέγαν: "Υποχώρει και νίκα".
Πρόκειται μήπως για ρητό κενό;
Ναι 'σαι πραγματικά ολάκερος,
Κι όλα θα 'ρθούν σε σένα.

Λάο Τσε, Τάο Τε Κινγκ, 22, μτφ. Πέτρος Κουρόπουλος.
Σεπτέμβριος 2015

Δουλειά του ποιητή δεν είναι να βρει νέες συγκινήσεις, αλλά να χρησιμοποιήσει τις κοινές και, αφού τις επεξεργαστεί και τις κάμει ποίηση, να εκφράσει συναισθήματα που δεν υπάρχουν καθόλου στις πραγματικές συγκινήσεις.

T. S. Eliot, Η παράδοση και το ατομικό τάλαντο, μτφ. Στ. Μπεκατώρος.

Αύγουστος 2015

Ο καιρός, εδώ, δεν μετράει, ένας χρόνος δε λογαριάζεται, δέκα χρόνια είναι ένα τίποτα. Καλλιτέχνης θα πει: να μη μετράς, να μη λογαριάζεις, να ψηλώνεις όπως το δέντρο, που δε βιάζει το χυμό του, που αδείλιαστο αψηφάει τις ανοιξιάτικες μπόρες, χωρίς να φοβάται μη δεν έρθει το καλοκαίρι.

Raine Maria Rilke, Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή, μτφ. Μ. Πλωρίτη.

Ιούλιος 2015

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.
Και κάποιο βράδυ - πες σαν χτες - υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Γ. Ρίτσος, Ο Λαός.

Ιούνιος 2015

Ο ύπνος της καρδιάς μου λύνει τον κόμπο της ημέρας,
Τυλίγει βουβά Ευρώπη κι Αμερική
Σβήνει τους φάρους τους
Και των τζιτζίκων το τραγούδι.

Το παρελθόν, το μέλλον
Σαν δίδυμοι σκύλοι οσμίζονται ολόγυρά μας.

Jules Supervielle, Λιβάδι, μτφ. Ε. Γραμματικοπούλου

Μάιος 2015

Το Αύριο στέκει ασάλευτο, εμείς κινούμαστε αδιάκοπα στο απέραντο διάστημα.

R. M. Rilke,Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή, μτφ. Μ. Πλωρίτη.

Απρίλιος 2015

Κάθε άνθρωπος, κάθε λαός σηκώνει στον ώμο του το σταυρό του· οι πιο πολλοί τον κουβαλούν ως να πεθάνουν, και κανένας δεν βρίσκεται να τους σταυρώσει. Χαρά σε όποιον σταυρωθεί, γιατί αυτός μονάχα θα χαρεί ανάσταση.

Ν. Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο.

Μάρτιος 2015

Βουβαμάρα!

Η οικουμένη κοιμάται
γέρνοντας στην απαλάμη της
το πελώριο αυτί
με τα τσιμπούρια-αστέρια.

Β. Μαγιακόφσκι, Σύννεφο με παντελόνια, μτφ. Μήτσος Αλεξανδρόπουλος.

Φεβρουάριος 2015

Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος να μάθει που στην Ιταλία
έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι.
Με τρεις ή τέσσαρες δούλους μονάχα·
πτωχοντυμένος και πεζός. Έτσι μια ειρωνία
θα καταντήσουν πια, και παίγνιο μες στην Pώμη
τα γένη των. Που κατά βάθος έγιναν
σαν ένα είδος υπηρέται των Pωμαίων
το ξέρει ο Σελευκίδης, που αυτοί τους δίδουν
κι αυτοί τους παίρνουνε τους θρόνους των
αυθαίρετα, ως επιθυμούν, το ξέρει.
Aλλά τουλάχιστον στο παρουσιαστικό των
ας διατηρούν κάποια μεγαλοπρέπεια·
να μη ξεχνούν που είναι βασιλείς ακόμη,
που λέγονται (αλλοίμονον!) ακόμη βασιλείς.

Γι’ αυτό συγχίσθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος· κι αμέσως πρόσφερε στον Πτολεμαίο
ενδύματα ολοπόρφυρα, διάδημα λαμπρό,
βαρύτιμα διαμαντικά, πολλούς
θεράποντας και συνοδούς, τα πιο ακριβά του άλογα,
για να παρουσιασθεί στην Pώμη καθώς πρέπει,
σαν Aλεξανδρινός Γραικός μονάρχης.


Aλλ’ ο Λαγίδης, που ήλθε για την επαιτεία,
ήξερε την δουλειά του και τ’ αρνήθηκε όλα·
διόλου δεν του χρειάζονταν αυτές η πολυτέλειες.
Παληοντυμένος, ταπεινός μπήκε στην Pώμη,
και κόνεψε σ’ ενός μικρού τεχνίτου σπίτι.
Κ’ έπειτα παρουσιάσθηκε σαν κακομοίρης
και σαν πτωχάνθρωπος στην Σύγκλητο,
έτσι με πιο αποτέλεσμα να ζητιανέψει. 

Κ.Π.Καβάφης, Η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου.

Ιανουάριος 2015

Λυπάμαι περισσότερο αυτούς που ονειρεύονται το προφανές, το νόμιμο και το κοντινό απ' ότι αυτούς που ονειροπολούν το μακρινό και το περίεργο. Αυτοί που ονειρεύονται μεγαλοπρεπώς, ή είναι τρελοί ή πιστεύουν σ' αυτό που ονειρεύονται και είναι ευτυχείς, ή είναι απλοί ονειροπόλοι, για τους οποίους η ονειροπόληση είναι μια μουσική της ψυχήςπου τους νανουρίζει χωρίς να τους λέει τίποτα. Αλλά αυτός που ονειρεύεται το δυνατό έχει την πραγματική δυνατότητα της αληθινής διάψευσης.

Μπερνάρντο Σοάρες (Φ. Πεσσόα), Το βιβλίο της ανησυχίας,μτφ. Μ. Παπαδήμα.

2014

2013

2012

2011