Το ποίημα του μήνα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.
Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.
Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.
Oscar Wilde
ο πλανήτης μας
διόλου δεν έχει εξοπλιστεί.
Πρέπει
ν' αδράξει
τη χαρά
απ' το μέλλον το απώτερο.
Σ' αυτή τη ζωή
δύσκολο δεν είναι να πεθάνεις.
Να φτιάξεις τη ζωή
είναι πολύ δυσκολότερο.
Β. Μαγιακόφσκι, Για τον Γιεσένιν, μτφ. Κ. Αγγελάκη-Ρουκ
Του δικού μου του ανέμου φόβο είχα η μανία
μη χαλάσει όλα τ’ άνθη τα σωστά και τα ωραία,
και ο ήλιος ο δικός μου έκαιγε μεγάλη φλόγα,
και τ’ αγέρι το δικό μου έπαψε πνοή να έχει.
Άνθος όμως απ’ τα ωραία μήτε ένα δεν ευρέθη
όμορφο και γινωμένο πάνω σε κανένα δέντρο -
όλα ετούτα ‘δω τα άνθη έγιναν και μεγαλώσαν
άκαρπα, και ψευτισμένα, όμορφα μόνο στο μάτι.
Ο. Μπλέηκ, Άτιτλο, μτφ. Γ. Λειβαδάς.
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Από το γάλα πιο λευκή
απ' το νερό πιο δροσερή
κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή
απ' το χρυσάφι πιο ακριβή
κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική.
Σαπφώ, Ατθίδα, μτφ. Ο. Ελύτης
Αντόνιο Πόρτσια, Φωνές, μτφ. Β. Λαλιώτης
Ν. Καζαντζάκης, Ο φτωχούλης του Θεού.
Και γι' αυτό είναι καλός.
Ο επιπόλαιος προσπαθεί να είναι καλός,
Και γι' αυτό δεν είναι καλός.
Ο γνήσια καλός δεν κάνει τίποτα,
Κι όμως τίποτα δεν εγκαταλείπει ατελείωτο.
Ο επιπόλαιος δε σταματά να κάνει,
Κι όμως πάντα πολλά μένουν να γίνουν.
Λάο Τσε, Τάο Τε Κινγκ, 38
Ν. Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Τούτη η μοναξιά σε σεργιάνι
αβέβαιη σκιά απ' τα σύρματα του τραμ
στην υγρή άσφαλτο
Κοιτάζω τα κεφάλια των αμαξάδων
να ταλαντεύονται
μισοκοιμισμένα
Giuseppe Ungaretti, Ανία, μτφ Φ. Πιομπίνος.
Δε θα μείνει η νύχτα.
θα πεθάνω και μαζί μου όλο
τ' ανυπόφορο σύμπαν.
Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,
τις ηπείρους και τα πρόσωπα.
Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.
Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.
Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.
Ακούω το στερνό πουλί.
Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.
Jorge Luis Borges, Ο Αυτόχειρας, μτφ. Α Χιόνης
Τσουάνγκ Τσου, σ. 216, μτφ. Μ. Σεφεριάδη
