Ημερολόγιο
Αλλ' ένα πράγμα με χαρά στο νου μου πάντα βάζω·
που στην μεγάλη πρόσθεσι - την πρόσθεσί των που μισώ -
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ' εγώ εκεί
απ' ταις πολλαίς μονάδες μιά. Μέσα στο ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Και η χαρά αυτή μ' αρκεί.
Κ. Π. Καβάφης, Πρόσθεσις
Εγώ
τους στίχους
δεν τους είχα
αυτιά να κανακεύω
με στιχοσαλιαρίσματα
να κοκκινίζουνε
μέσ' στους βοστρύχους των μαλλιών
τ' αυτάκια των παρθένων.
Τις σελίδες μου, στρατιές ολόκληρες
θα παρατάξω σε παρέλαση
κι ο ίδιος
θα βγω μπροστά
να επιθεωρήσω
το μέτωπο των γραμμών.
Ολόρθοι οι στίχοι μου
βαρύ μολύβι
για θάνατο έτοιμοι
κι έτοιμοι
για την αθανασία.
[..]
Β. Μαγιακόφσκι, Μ' όλη μου τη φωνή, μτφ. Μ. Αλεξανδρόπουλος
(που έρχεται με προσοχή
από το Πουθενά) τακτοποιώντας
ένα παράθυρο, που μέσα του άνθρωποι κοιτούν (ενώ
άνθρωποι παρατηρούν
τακτοποιώντας και αλλάζοντας βάζοντας
με προσοχή εδώ ένα παράξενο
πράγμα και ένα πράγμα γνώριμο εκεί) και
αλλάζοντας τα πάντα με προσοχή
η άνοιξη μοιάζει με ένα ίσως
Χέρι μέσα σε παράθυρο
(που με προσοχή μπρος
και πίσω μετακινεί Νέα και
Παλιά πράγματα, καθώς
άνθρωποι παρατηρούν με προσοχή
μετακινώντας ένα πιθανό
κλάσμα λουλουδιού εδώ βάζοντας
ένα εκατοστό αέρα εκεί)
και χωρίς να σπάζει τίποτα.
e. e. cummings, μτφ. Γ. Λειβαδάς
τόση πολλή ζωή
όπως ο φουσκωμένος ουρανός
αυτού του μαύρου Αυγούστου.
Η αδερφή μου, ο ήλιος,
κλωσά μέσα στο κίτρινο δωμάτιό της
και δεν λέει να βγει έξω.
Όλα πηγαίνουν κατά διαόλου:
τα βουνά φουμάρουν σαν βραστήρες
τα ποτάμια ξεχειλίζουν:
όμως εκείνη δεν θα σηκωθεί
να σταματήσει τη βροχή.
Είναι στο δωμάτιό της
και χαιδεύει παλιά πράγματα,
τα ποιήματά μου,
ξεφυλλίζοντας τo άλμπουμ της.
Aκόμα κι αν κεραυνός πέφτει
σαν μια συντριβή πιάτων από τον ουρανό,
αυτή δεν βγαίνει έξω.
[..]
Derek Walcott, "Σκοτεινός Αύγουστος",
μτφ. Α. Ξηρογιάννη
στον άνεμο της νιότης,
στ’ ολάνθιστο απαλό κλαδί
κάποιας αγάπης πρώτης
και το τραγούδι του άλλαξε
σε πικρό ξάφνου θρήνο.
Δεν ήτανε να γίνω
ό,τι έχω ‘νειρευτεί…
Ρώμος Φιλύρας, "Δεν ήτανε να γίνω"
όταν η θάλασσα απλώνει την ηλοσοδειά της μακριά στο Νότο
να κάνω ξανά μια πρωινή προσευχή:
είθε να γλιτώσω από το μίασμα του χυμένου αίματος,
να κυριαρχήσω στη γλώσσα, να φοβάμαι την ύβρη, να φοβάμαι τον Θεό,
ως να μιλήσει αυτός μες το αδούλωτο στόμα μου.
Seamus Heaney, Μια πέτρa από τους Δελφούς, μτφ. Κ. Αγγελάκη-Ρουκ
ξαφνικά αποκοιμιέται.
Τσουάγκ Τσου, Μτφ. Μάνια Σεφεριάδη
μιλά ο σοφός· σε πούπουλα κανένας
δε βρήκε ή σε παπλώματα τη δόξα.
Κι ο που άδοξα τη ζήση σπαταλεύει,
τόσο στη γης δικό του αχνάρι αφήνει,
όσο στο κύμα αφρός, καπνός στ' αγέρι.
Δάντης, Κόλαση (ΚΔ, 46-52)
μτφ. Ν. Καζαντζάκης
Θα ποτίσω μ’ ένα δάκρυ μου αλμυρό
τον καιρό, πικρά καλοκαίρια,
έμαθα κοντά σου να περνώ,
Νεκρά περιστέρια
γέμισε η αυγή τον ουρανό.
Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά.
Έχε γεια, μην κλαις το μαράζι,
μάθε φυλακτό να μην κρεμάς.
Να λες "Δεν πειράζει,
θα `ρθει η άσπρη μέρα και για μας".
www.youtube.com
τον καιρό, πικρά καλοκαίρια,
έμαθα κοντά σου να περνώ,
Νεκρά περιστέρια
γέμισε η αυγή τον ουρανό.
Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά.
Έχε γεια, μην κλαις το μαράζι,
μάθε φυλακτό να μην κρεμάς.
Να λες "Δεν πειράζει,
θα `ρθει η άσπρη μέρα και για μας".
www.youtube.com
