|
Ημερολόγιο |
| Εάν επιθυμείτε να λαμβάνετε e-mail με τις νέες καταχωρήσεις, πατήστε
εδώ |
|
Δεκέμβριος 2021 |
Τό
γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μου
εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν
Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε — γιά λίγο — νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.
Κ. Π. Καβάφης,
Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου
ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ. |
 |
|
Νοέμβριος 2021 |
|
Η γενιά μου ήταν μια αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαιναν
Στα νοσοκομεία κραυγάζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί καπνίζαν φημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ' αυτήν τη γη
Κλείτος Κύρου, Κρυγή δεκατη πέμπτη, 1960.
|
 |
|
Οκτώβριος 2021 |
Ξυπνήσαμε ακούγοντας χτύπους απόμακρους βαθιά στο θόλο
σαν κάτι να μαστόρευαν πολύ ψηλά στον Ουρανό.
Κάποιος έδειξε κατά τον ήλιο. Βλέπω είπε χρυσές σκαλωσιές
τους βλέπω είπε νʼ αλφαδιάζουν και να καρφώνουν εκεί πάνω.
Εμείς ψάχναμε ολοένα μες στο φως μα τίποτε δεν φαινόταν
τους χτύπους ακούγαμε μονάχα.
Ύστερα ένας Άγγελος ήρθε στο πηγάδι μας, άρχισε να βγάζει νερό.
Τα φτερά του γεμάτα γαλάζια λάσπη.
Χανότανε στα ύψη και πάλι ξαναγύριζε αμίλητος και σοβαρός
κι όλη μέρα ανέβαζε νερό να ξεδιψάν εκεί πάνω.
Δουλεύουν και διψάνε είπαμε όπως κι εμείς εδώ κάτω.
Σαν βράδιασε ρίξανε το σκοινί. Κανένας δεν κατέβηκε.
Από την άκρη του έσταζε στο χώμα λίγο αίμα.
Και ποτέ δεν μάθαμε μήτε ρωτήσαμε ποτέ
τι απογίναν οι μαστόροι.
Γιώργης Παυλόπουλος, Οι Μαστόροι, Τα αντικλείδια, 1988. |
 |
|
Σεπτέμβριος 2021 |
Λέω, η Υπηρεσία είναι κάτι σαν ένας δράκος που κοιμάται. Κάποτε τινάζεται,
λέει μια συβυλλική προσταγή κι έπειτα ξαναπέφτει στ' αποκάρωμα. Δεν μπορείς
να της ζητήσεις εξηγήσεις, γιατί ένα από τα δύο θα συμβεί: είτε δε θ'
απαντήσει (αφού κοιμάται)·
είτε θ' αγουροξυπνήσει και τότε θα είναι πολύ χειρότερα.
Γ. Σεφέρης, Μέρες ΣΤ, σελ 27. |
 |
|
Αύγουστος 2021 |
Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο
εαυτός της·
οταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει
να ερευνήσει.
Μ. Προύστ, Αναζητώντας το Χαμένο Xρόνο I, από τη Μεριά του Σουάν, μτφ.
Π. Ζάννας, σελ. 48. |
 |
|
Ιούλιος 2021 |
Ένας ελεύθερος άνθρωπος σκέφτεται λιγότερο απ' όλα τον θάνατο·
η σοφία του είναι να στοχάζεται, όχι τον θάνατο, αλλά τη ζωή.
Spinoza, Ηθική, Μέρος IV, Πρόταση 67,
μτφ. Ε. Καλλιφατίδου. |
 |
|
Ιούνιος 2021 |
Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει ούτε ξεκίνημα ούτε φτάσιμο·
υπάρχει ο κόσμος εδώ ή εκεί, όπως είναι ο κόσμος, και δε φτάνει κανείς
πουθενά.
Γ. Σεφέρης, Mέρες Ε', σελ. 213. |
|
|
Μάιος 2021 |
Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ
σοφά. Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη,
ένα αίσθημα. Σε λίγο δε θα 'χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να κοιτάζουμε
πώς να βρούμε το ταϊνι μας, σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες, με μόνη τη
διαφορά, το χειρότερο, πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα των ανθρώπων
που ήμασταν.
Γ. Σεφέρης, Μέρες Δ, σ. 208-209 |
|
|
Απρίλιος 2021 |
Αυτοδίδακτος.-Σκέψου τα βιβλία που διάβασες·
τούς ανθρώπους πού σ' επηρέασαν. Τις αλλοιώσεις του εαυτού σου μέσα στη ζωή.
Σκέψου τις επιθυμίες σου·
το βαθύτερο σκοπό σου.
Τί είναι εκείνο που άλλαξε από σένα; Τί άλλο από την επιφάνεια; Μήπως δεν
είσαι ο ίδιος; Ίδιος όπως όταν ήσουν παιδί;
Αυτό που ήθελες ν΄ αλλάξει, δεν μπορεί ν' αλλάξει. Αυτό που γύρευες μήπως
ήταν η φυγή από τον εαυτό σου, η αναίρεση του εαυτού σου;
Μάθε το, μόνο την επιφάνεια μπορείς ν' αλλάξεις. Τα άλλα, τα βαθύτερα, μόνο
να τα ξεχάσεις μπορείς - για λίγο καιρό. Θα είσαι αυτό που είσαι.
Γ. Σεφέρης, Μέρες Γ, σ. 28-29 |
|
|
Μάρτιος 2021 |
Σ' ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει πιο βαθύ και πιο δυνατό απ' αυτό το
έργο. Ως τώρα αποτελεί τον τελευταίο και πιο μεγάλο λόγο της ανθρώπινης
σκέψης, την πιο πικρή ειρωνεία που μπόρεσε ποτέ να εκφράσει ο άνθρωπος, κι
αν ήταν να τελειώσει ο κόσμος και ρωτούσαν κάπου εκεί τους ανθρώπους: "Τι
καταλάβατε από τη ζωή σας στη γη και τι συμπέρασμα βγάλατε;", ο άνθρωπος
σιωπηλά θα μπορούσε να δώσει τον Δον Κιχώτη: "Ιδού το συμπέρασμα
για τη ζωή, μπορείτε άραγε να με καταδικάσετε γι αυτό;" Δεν
ισχυρίζομαι ότι ο άνθρωπος θα έχει δίκιο λέγοντας κάτι τέτοιο, όμως...
Φ. Ντοστογιέφσκι, Εγώ ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, μτφ. Π.
Σταθογιάννης. |
 |
|
Φεβρουάριος 2021 |
Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στο πάθος για ευτυχία.
Φ. Ντοστογιέφσκι, Εγώ ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, μτφ. Π Σταθογιάννης |
|
|
Ιανουάριος 2021 |
Κάθε συγγραφέας θα επιθυμούσε να είναι πλούσιος μάλλον παρά φτωχός, αλλά
κανένας αυθεντικός συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται για τη δημοσιότητα αυτή
καθαυτήν. Εκείνο που πραγματικά χρειάζεται είναι η επιδοκιμασία του έργου
του από τους άλλους προκειμένου να πιστέψει ότι το όραμά του για τη ζωή
είναι αληθινό και όχι μια αυταπάτη. Με τη διαφορά ότι αυτού του είδους την
εσωτερική βεβαιότητα μπορεί να την αντλήσει μόνο από τη γνώμη εκείνων τους
οποίους σέβεται. Ο συγγραφέας θα είχε την ανάγκη της καθολικής αναγνώρισης
μόνο αν η φαντασία και η ευφυϊα ήταν ίσα κατανεμημένες στους ανθρώπους.
W. H. Auden, Ο ποιητής και η πολιτεία, μτφ. Ε. Πιπίνη. |
 |
|
2020 |
|
2019 |
|
2018 |
|
2017 |
|
2016 |
|
|
2014 |
2013 |
2012 |
2011 |